Inmiddels zitten we alweer een tijdje in het nieuwe huis. En het bevalt prima! Wel erg druk met mijn werk, dus weinig tijd voor inruimen en voor mijn blog. Maar dat komt echt wel weer.
Toen we na de overdracht de keuken in het nieuwe huis wat beter hadden bekeken, bleek wel dat het toch wel wat minder was dan we dachten (zie foto hieronder, dit is overigens niet onze inrichting). De kastjes zijn niet praktisch, het gastoestel is geen pretje en er is te weinig opbergruimte. Zo te zien was de keuken toen hij nieuw was erg mooi, maar nu is hij wel erg gedateerd. Dus wij een paar maanden geleden, nog voor de verhuizing, op internet gezocht naar een keukenbedrijf waar we – uiteraard – keukens konden bekijken. En zo kwamen we dan na afspraak (vanwege corona) terecht bij een bedrijf in Zuid-Holland. Op de foto’s hadden we al diverse mooie keukens gezien, dus we hadden er zin in!
Eenmaal daar werden we ontvangen door een meneer die ons langs de mooie keukens heen (zonder dat we konden kijken dus) manoeuvreerde naar een tafel. Of we al een idee hadden van de nieuwe keuken. Ja zeker, ik had een tekening gemaakt van wat waar moest komen en de hoeveelheid kastjes. En of we al een prijs in gedachten hadden. Ja, dat hadden we ook. Daar trok hij wel even een zuinig mondje van, maar met dat soort dingen moet je altijd onder de prijs gaan zitten die je eigenlijk in gedachten hebt. Wat we verder nog in de keuken wilden. Dus ik gaf aan wel het e.e.a. te willen zien. Even snel naar een inductieplaat gekeken, maar daarna weer onmiddellijk naar de tafel terug gedirigeerd. Wat later wilde ik weer wat bekijken. Zuchtend stond de meneer op om het te laten zien. Het was toch niet helemaal wat ik voor ogen had gehad. Toen ik daarna weer wat wilde zien riep hij vertwijfeld dat we dat later allemaal met de styliste konden bespreken. Hè, wat?
Om een lang verhaal kort te maken, de bedoeling van de meneer was dat we globaal de keuken afspraken en daarvoor tekenden, en dat we daarna dan met de styliste gingen bespreken wat voor kastjes, wat voor werkblad enzovoort erin zouden komen. Dus je moest tekenen voordat je een idee had van de prijs. Maar dat was dus helemaal onze bedoeling niet, wij wilden gewoon inspiratie opdoen en als bleek dat ze onze droomkeuken aan konden bieden tegen een leuke prijs, dan zouden we zeker wel toehappen, maar anders niet.
Het bleek dus voor beide partijen niet uit te pakken zoals de bedoeling was. Wij hebben afscheid genomen en toch wel enigszins beduusd naar huis gegaan. Zo werkte dat voor ons dus niet.
Maar wat nu?
Voor vervolg, zie Keuken 1.
