Tijdens onze vorige vakanties was ons een vervallen huis opgevallen langs de weg, maar elke keer dat we er naar op zoek gingen, konden we het niet meer vinden. Maar dit jaar lukte Frans het wel en konden we er eindelijk foto’s van maken.
Urbex huis Bretagne
De natuur had het huis al aardig overwoekerd. We zijn dan ook niet naar binnen geweest, ook al konden we met wat moeite wel bij de ramen komen.
e
Het ene raam stond zelfs open, zodat we foto’s van de kamer konden maken.
Altijd schrijnend om dan foto’s die ooit heel veel voor mensen hebben betekend zo op de grond te zien liggen.
Bij het huis stond ook nog een schuur, het groen tierde daar ook al weelderig.
Ook in de schuur lag het in een ander.
Op dezelfde dag kwamen we bij een oude molen. In het woonhuis erbij woonden nog mensen, en die vonden het prima als we wat foto’s van de molen gingen maken.
Bretonse watermolen
De prachtige oude trap was ook een foto waard en naast de molen bevind zich een soort erker.
Nog een foto van de serre vanbinnen .
En de serre aan de zijkant.
Links van de molen (en de serre) stroomt het water voor de molen.
Een drukke dag, want hierna gingen we nog iets moois bezichtigen, maar dat komt de volgende keer.
Vier jaar geleden, tijdens onze vorige vakantie in Bretagne, zagen we onderweg een vervallen huisje. We hebben daar foto’s gemaakt, ook binnen, maar waar het nou was? Nu waren we onderweg en opeens zag ik het huis in mijn ooghoek. Het stond er nog. Min of meer. Erin gingen we maar niet, dat was te gevaarlijk geworden, maar buiten konden we nog wel wat foto’s schieten.
Daarna door naar de Roze Granietkust. Heel mooi daar. Daar zijn we dan ook elke vakantie in Bretagne naartoe geweest. Van het strandje bij Ploughmanac’h kunnen we maar geen genoeg krijgen.
Als het eb is, valt hier alles droog en kun je een heel eind lopen waar anders water is. De kleuren zijn daar wonderschoon. Erg bijzonder.
Waar je hier water ziet, valt helemaal droog en nog een heel eind naar links ook. Er liggen gigantische rotsblokken, waarvan sommige een naam hebben gekregen.
Links op de foto staat het oratorium van Saint-Guirec. Een klein kapelletje. Als het vloed is, staat de voet geheel onder water.
In het oratorium staat een beeldje van Saint-Guirec. Dat was (zo gaat het verhaal) een Welshe monnik die een klooster in Bretagne wilde stichten.
Als we weer in de buurt van de Roze Granietkust zijn, zullen we hier ongetwijfeld weer naartoe gaan.
Voor het eerst na corona weer op vakantie. Het kon niet anders dan naar Bretagne zijn. Dat vinden we zo’n mooi gedeelte van Frankrijk, de ruige kust, de natuur. Dit was onze vierde keer en wederom in Noord-Bretagne. De eerste dag dat we in ons vakantiehuis zaten gingen we naar Chateau du Guildo.
Rechts de picknicktafels en fietsers
Daar waren we al twee keer eerder geweest. Een verwaarloosde ruïne waar bijna niemand kwam. Wij vonden hem mooi en konden overal rustig fotograferen.
Uitzicht vanaf de ingang
Ook het jaar erop dat we er naartoe gingen, was het er stil, alleen één persoon met hond gezien. Op internet lazen we een jaar of wat later dat ze de ruïne aan het opknappen waren en we hielden ons hart al vast. De volgende keer dat we weer in de buurt waren, zagen we uit de verte tenten staan; zo te zien waren ze druk bezig. Dit jaar er dus toch maar weer naartoe.
Al vanuit de verte werd duidelijk dat de opknapbeurt zijn vruchten had afgeworpen. Bij de ingang stonden picknicktafels en die waren ook bezet. Zo te zien was het een zeer populaire stop voor fietsers geworden. Binnen was goed duidelijk dat er opgravingen hadden plaatsgevonden, er waren funderingen zichtbaar geworden.
Rechts het nieuwe gedeelte boven de haard
Er waren trappen geplaatst, maar ook een gedeelte was afgesloten en boven de haard was een geheel nieuw stuk gekomen.
De deur rechts was dicht, dus daar kon je niet meer naar binnen. Op het rode bordje op de lage muur stond uitleg
Gelukkig waren er nog genoeg doorkijkjes.
De buitenkant met nog een gedeelte van een torenDe kleur van de stenen in de zon was erg mooiNou, nog één om het af te leren
Vanaf het hoogste punt konden we ook nog steeds genieten van het schitterende uitzicht op de baai.
De gedeeltelijk drooggevallen baaiEn de baai vanaf een lager punt
Bij de opgravingen hadden ze veel ornamenten gevonden. Al die kapitelen en hoe die dingen ook mogen heten, hadden ze bij elkaar gelegd.
‘Onze’ ruïne was het niet meer, want er liepen best veel mensen rond. Maar mooi dat er nu meer mensen van kunnen genieten.
Tja, wat nu? Uiteraard op zoek naar een andere keuken, en zo kwamen we weer terecht bij dezelfde winkel waar we al eerder hadden gekeken. Waar we zelf rustig konden rondkijken en advies konden vragen. En wat heeft die winkel handige snufjes! Nee, nee, geen reclame verder.
De indeling had ik al gemaakt, en die is hetzelfde gebleven, maar de kastjes werden hier en daar wat aangepast. Nou, geen punt natuurlijk, daar wordt de keuken alleen maar beter op! Al met al zijn we zeer tevreden met wat we hebben uitgezocht.
Het is een zeer lichte keuken geworden omdat hij in een aanbouw zit waar het best donker is. Wel fleur ik de boel een beetje op met wat kleurrijke accenten. En nee, de koel/vriescombinatie is niet ingebouwd. We hadden hem nog niet zo lang en hij bevalt uitstekend, dus staat hij er los naast.
Ik heb al wat kleurrijke dingen gekocht, zoals deze leuke theedoek:
Maar voor de rest moeten jullie nog even afwachten. Wij natuurlijk ook. Als alles goed gaat, krijgen we zo half januari de nieuwe keuken. Uiteraard komen er foto’s als alles op orde is.
Inmiddels zitten we alweer een tijdje in het nieuwe huis. En het bevalt prima! Wel erg druk met mijn werk, dus weinig tijd voor inruimen en voor mijn blog. Maar dat komt echt wel weer.
Toen we na de overdracht de keuken in het nieuwe huis wat beter hadden bekeken, bleek wel dat het toch wel wat minder was dan we dachten (zie foto hieronder, dit is overigens niet onze inrichting). De kastjes zijn niet praktisch, het gastoestel is geen pretje en er is te weinig opbergruimte. Zo te zien was de keuken toen hij nieuw was erg mooi, maar nu is hij wel erg gedateerd. Dus wij een paar maanden geleden, nog voor de verhuizing, op internet gezocht naar een keukenbedrijf waar we – uiteraard – keukens konden bekijken. En zo kwamen we dan na afspraak (vanwege corona) terecht bij een bedrijf in Zuid-Holland. Op de foto’s hadden we al diverse mooie keukens gezien, dus we hadden er zin in!
Eenmaal daar werden we ontvangen door een meneer die ons langs de mooie keukens heen (zonder dat we konden kijken dus) manoeuvreerde naar een tafel. Of we al een idee hadden van de nieuwe keuken. Ja zeker, ik had een tekening gemaakt van wat waar moest komen en de hoeveelheid kastjes. En of we al een prijs in gedachten hadden. Ja, dat hadden we ook. Daar trok hij wel even een zuinig mondje van, maar met dat soort dingen moet je altijd onder de prijs gaan zitten die je eigenlijk in gedachten hebt. Wat we verder nog in de keuken wilden. Dus ik gaf aan wel het e.e.a. te willen zien. Even snel naar een inductieplaat gekeken, maar daarna weer onmiddellijk naar de tafel terug gedirigeerd. Wat later wilde ik weer wat bekijken. Zuchtend stond de meneer op om het te laten zien. Het was toch niet helemaal wat ik voor ogen had gehad. Toen ik daarna weer wat wilde zien riep hij vertwijfeld dat we dat later allemaal met de styliste konden bespreken. Hè, wat?
Om een lang verhaal kort te maken, de bedoeling van de meneer was dat we globaal de keuken afspraken en daarvoor tekenden, en dat we daarna dan met de styliste gingen bespreken wat voor kastjes, wat voor werkblad enzovoort erin zouden komen. Dus je moest tekenen voordat je een idee had van de prijs. Maar dat was dus helemaal onze bedoeling niet, wij wilden gewoon inspiratie opdoen en als bleek dat ze onze droomkeuken aan konden bieden tegen een leuke prijs, dan zouden we zeker wel toehappen, maar anders niet.
Het bleek dus voor beide partijen niet uit te pakken zoals de bedoeling was. Wij hebben afscheid genomen en toch wel enigszins beduusd naar huis gegaan. Zo werkte dat voor ons dus niet.
Beste allemaal, het is jullie misschien opgevallen dat de regelmaat van recepten posten er een tikje uit is. Maar daar is een goede reden voor: we gaan verhuizen! En de aanloop daartoe, huis kopen, huis verkopen, spullen opruimen en straks alles inpakken neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Daarnaast moet ik ook nog gewoon werken.
Maar straks heb ik een andere keuken en als alles meezit wat later een splinternieuwe! Daar kijken we al erg naar uit. Naar verwachting gaan we in september verhuizen, en dan nog even alle spullen een plek geven, maar hopelijk kan ik redelijk snel daarna weer gewoon verder met mijn blog. Tot dan zal ik mijn best doen als het lukt een recept te plaatsen.
Hierbij een foto van mijn huidige keuken:
Deze zat erin toen ik het huis kocht. Niet mijn smaak, maar hij voldoet verder prima, dus nooit veranderd. In het nieuwe huis zit een rechte keuken, wel vrij lang. De keuken die erin zit voldoet redelijk, maar we (mijn partner Frans kookt ook veel) zijn toe aan een nieuwe. We zijn ons al een beetje aan het oriënteren, en hebben al iets moois gezien. T.z.t. zullen jullie zien wat het is geworden!
Snijd het vlees in blokjes van 2 cm. Schil de gemberwortel. Snipper de uien. Kerf de laos met een mes in. Pers de citroen uit.
Doe vlees, uien, laos, koenjit, sambal, djeroek peroet, salam, gemberwortel, kokos, 3 dl water, suiker en citroensap in een wadjan of wijde braadpan. Pers de knoflook erboven uit. Breng het met het deksel op de pan aan de kook en laat in ongeveer 3 uur het vlees gaar stoven. Voeg zout naar smaak toe.
Verwijder de blaadjes, gemberwortel en laoswortel. Lekker met rijst.
Als tiener vond ik het heerlijk om bij de bieb kookboeken te lenen en daar recepten uit over te schrijven.
Dit zijn de volgeschreven notitieboekjes uit mijn jeugd
Hoewel ik dol ben op het Engelse programma MasterChef en naar wel meer kookprogramma’s kijk, ben ik geen keukenprinses. Hier zul je dan ook geen ingewikkelde hoogstandjes aantreffen, maar wel lekkere, pittige en vaak ook normale gerechten, met veel foto’s erbij. De recepten heb ik over het algemeen niet zelf verzonnen maar overal opgescharreld. Mocht je eigen recept erbij zitten zonder dat ik je naam erbij vermeld heb, dan is dat niet expres. Neem even contact met me op, en ik zet dat recht.
Bij Receptenstaat het recept met daarbij maar 1 foto. De bedoeling hierachter is dat je het dan makkelijk kunt kopiëren en printen om van te werken. Bij Kokenstaan heel veel foto’s bij het recept en bij Tipsgeef ik tips die ik hier en daar heb opgestoken. Opmerkingenstaan onder aan het recept. Bij Tussendoortjeskun je van alles verwachten: grappige, leuke of mooie foto’s of een verhaaltje.
Gaat er iets mis bij het koken, blijkt het gerecht toch niet echt te smaken, dan zul je dat hier ook allemaal zien. Geniet ervan!
